Liefde, genade, geduld

Belofte maakt schuld. Afspraak is afspraak. Zomaar twee zinnen die een bepaalde waarde vertegenwoordigen. Ik denk dat er weinig mensen zijn die het hier mee oneens zijn. De werkelijkheid is helaas nogal eens weerbarstig. In dat opzicht heb ik een paar frustrerende weken achter de rug. Afspraken die niet nagekomen worden – of je stuurt een reminder, waarna een bevestiging volgt dat dat inderdaad nog moet gebeuren, waarop het vervolgens alsnog stil blijft – of op het laatste moment afgezegd. Mensen die A zeggen en vervolgens B doen, of helemaal niets meer van zich laten horen.

Gevoelsmatig waren de afgelopen weken een aaneenschakeling van dit soort momenten. Ik geef het maar gewoon toe: dat zorgde voor het nodige chagrijn. Want al deze momenten kostten een boel tijd, energie en leverden niks op. Behalve frustratie dus. In die frustratie is het makkelijk om in je reactie erop de ergernis door te laten klinken. Of te denken: jij doet geen moeite voor mij, dan ik ook niet voor jou. Of een beetje zelfmedelijden te krijgen: er is ook niemand die enige moeite voor me wil doen!  

Ik wil het niet meteen geestelijk maken, maar… nou, eigenlijk wel. Zoals in alles is Jezus ons grote voorbeeld. Hij gaf alles, zonder daar iets voor terug te verwachten. Sterker: Hij gaf Zijn leven voor een ieder, wetende dat lang niet iedereen Hem zou aannemen. Dat is nogal een prijs. Dat leert mij dat ik in iedere situatie vooral eerst mag kijken of ik genade en liefde voor iemand kan opbrengen. Proberen met andere ogen naar de ander en de situatie te kijken. Dat betekent soms ook heel simpel: niet meteen reageren. En ja, dat kan ook betekenen: eerst tot 10 tellen. Of 100, als het moet. 

Betekent het dat je dan alles maar goed moet vinden, dat je over je heen moet laten lopen? Zeker niet. Eén van de vruchten van de Geest is: goedheid. Eén van de kenmerken die God over zichzelf uitspreekt als Hij aan Mozes verschijnt, is: waarachtigheid. Het is soms goed om waarheid uit te spreken, om een grens aan te geven tussen wat oké is en wat niet. Maar lees even met me mee wat daar allemaal aan vooraf gaat:

De Heer ging voor hem langs en riep uit: De Heer! De Heer! Een God die liefdevol is en genadig, geduldig, trouw en waarachtig. (Exodus 34:6). Daar gaat nog een boel aan vooraf. Een boel waarin ik mag groeien. Gelukkig heeft God geduld met me.

Martijn