Zie jij God als jouw liefdevolle, hemelse Vader?
Michiel sprak afgelopen zondag onder andere hierover. Het hield me bezig. De relatie van ouders met hun kinderen is iets waardevols en bijzonders. We gaan ervan uit dat kinderen zich veilig en geborgen voelen bij hun ouders.
Hoe vaak start ik ook niet met het bidden van:‘ Lieve Vader in de hemel of lieve hemelse Vader’- hoe komen we daaraan? Jezus leerde het aan zijn discipelen. Hij leerde ze het ‘Onze Vader die in de hemelen zijt.’
We mogen God onze Vader noemen en onszelf kinderen van God. Zie Johannes 1: 12 en 13. (Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn naam geloven; die niet uit bloed, niet uit de wil van vlees en ook niet uit de wil van een man, maar uit God geboren zijn)
Door Jezus kunnen we bij de Vader komen.
In Psalm 103: 13 staat:
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen,
Zo ontfermt de Heere zich over wie Hem vrezen (HSV)
Als ik denk aan ontfermen, dan denk ik aan op schoot zitten, beschermende armen om me heen, me overgeven aan…. Alles even vergeten en die geborgenheid ervaren.
Zo is onze hemelse Vader. Hij nodigt ons uit om in zijn nabijheid te komen en te blijven en geborgenheid op te zoeken. Dan vergeet ik even alles wat afleidt daarvan.
Hij heeft het goede met ons voor. Hij wil dat het ons goed gaat. En wat ik daaraan kan doen? Ik wil doen wat God van me vraagt, doen wat Hij me heeft geleerd, mij overgeven aan de hemelse Vader. Die geborgenheid mag ik zeker ook ervaren als ik zijn woord lees, als ik bid, als ik stil ben en me laat inspireren door mijn hemelse Vader.
Ik wil heel dicht bij U zijn
als een kind bij de vader op schoot.
Ik wil heel dicht bij U zijn,
dat is de plek waar ik hoor.
Til mij op, neem mij in uw armen.
Til mij op, houd mij dicht tegen U aan.
Til mij op, ik wil U omarmen.
Til mij op en laat mij niet meer gaan.
Jolanda