Niet mijn wil

‘Vader, als het mogelijk is, laat dan deze beker aan Mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals Ik het wil, maar zoals U het wilt.’ (Mattheüs 26:39)

Het zijn de woorden van Jezus in Gethsémané, vlak voordat hij wordt gearresteerd. Woorden die aantonen dat Jezus 100% God was, en tegelijk 100% mens. Om met het laatste te beginnen: als mens had Hij een eigen wil, kende Hij emoties, zweette Hij zelfs bloed van angst voor wat komen ging. Gelukkig was Hij tegelijkertijd 100% God: Hij was de enige die dit kon volbrengen. Wij hadden als mens uiteindelijk allemaal nee gezegd. En toch is het wat Jezus van ons vraagt: om ook onze wil in de handen van de Vader te leggen.

Zelfs Jezus had het nodig om Zijn wil over te geven aan de Vader. Als Hij dat al nodig had, hoeveel te meer wijzelf? Dat betekent dat onze wil heel sterk is. Maar ook dat het niet erg is om die gevoelens te hebben; het is heel menselijk. God veroordeelt ons er niet om. Wat wel goed is, is te erkennen dat onze wil zo snel gestuurd kan worden door onszelf, door wat we voelen en denken, en van daaruit ons handelen. 

Gelukkig hoeven we niet dezelfde opdracht aan te gaan als Jezus: Hij heeft het immers al volbracht. Daar kunnen jij en ik helemaal niets meer aan veranderen of toevoegen.  Maar we mogen wel, net als Hij, onze wil ondergeschikt maken aan die van de Vader. Heel eerlijk? Dat is soms  heel lastig. Weet dat je niet de enige bent. Mozes zei: zend een ander, Jona ging de andere kant op. Niets menselijks was hen vreemd.  

Weet dat, welke weg je ook gaat, God je niet verlaat. Maar ook dat Hij beloont als je Hem zoekt (Hebreeën 11:6). Als ik mijn hand in Zijn hand leg, is Hij ook verantwoordelijk voor de uitkomst. En dit is de zekerheid: Hij beschaamt je vertrouwen nooit. 

Martijn