Vreugde

Wees niet bedroefd, want de vreugde van de Heere, dat is uw kracht (Nehemia 8:11b)

Als ik denk aan de vruchten van de Geest, denk ik bij de meeste: daar zou ik wel wat meer van mogen hebben, of positief gesteld: daar zou ik nog wel in willen groeien. Toch denk ik dat eerder bij geduld of zachtmoedigheid dan bij vreugde. Want vreugde beleven, dat vind ik niet zo moeilijk. Ik sta zelden of nooit met tegenzin op (al zou ik soms langer willen blijven liggen), doe met plezier de dagelijkse dingen, ik kan heel goed lachen met mijn partner en beleef vreugde in de omgang met vrienden en de mensen in de kerk. Geen probleem, toch?.

Maar vind ik ook vreugde in mezelf? Als ik naar mezelf kijk, in de spiegel, maar ook in persoonlijk opzicht, beleef ik dan vreugde aan wat ik in mezelf aantref? Daar begint al sneller iets te knagen. Is er soms een stemmetje dat zegt: maar dit of dat zou wel beter kunnen, beter moeten, hierin schiet je tekort, dit heb je fout gedaan, dit deugt er niet aan je. Herken je dat?

Het is niet Gods stem, en niet de manier waarop God naar je kijkt. Als Hij naar je kijkt, is Hij verheugd over je. Daarom gaat de vreugde van de Heer, waarover in Nehemia wordt gesproken, ook verder dan lachen om een mop of plezier hebben met vrienden. Dat is kortstondig, en van de situatie afhankelijk. Deze vreugde is een kracht.

Goddelijke vreugde is gekoppeld aan Goddelijke liefde, de liefde van de Vader voor jou. Ik denk dat vreugde niet voor niets als tweede wordt genoemd in de opsomming in Galaten 5: het is een koppeling. Het is dezelfde vreugde die Jezus voor zich zag voor Hij aan het kruis ging, zoals in Hebreeën 12:2 staat. Dát is goddelijke vreugde: voorbij het kruis kijken, voorbij het stemmetje dat tegen je zegt dat je niet goed genoeg bent. Dankzij Christus ben je het namelijk wél.

Want weet je, als je niet verheugd bent over jezelf, hoe kun je dan die vreugde als vrucht aan een ander geven? Aan een ander laten weten dat God zich ook over hem of haar verheugt?

Net als met de overige vruchten mogen we ons uitstrekken naar groei. Het is de Goddelijke vreugde die in ons mag groeien, waardoor we niet alleen onszelf, maar ook de ander zien door de ogen van God. We mogen in elkaar gaan herkennen wat God al voor ogen heeft, de heerlijkheid die in ons en door ons gestalte mag krijgen. Word je daar niet blij van?