Het Licht zijn

En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken. 
Mattheüs 14:14
 
Het volgen van een bijbelleesrooster zorgt ervoor dat je soms verbanden ziet die je bij losse stukjes lezen niet ziet. Bij het lezen van Mattheüs 14 werd ik geraakt door wat er achter elkaar gebeurt. In het eerste deel van dit hoofdstuk lezen we hoe Johannes onthoofd wordt. Het stukje eindigt met “En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.”

We weten dat Jezus en Johannes familie waren, maar ze waren zoveel meer dan dat. Johannes was DE voorloper van Jezus, Jezus is gedoopt door Johannes. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat Jezus veel van Johannes hield. Als dan het nieuws komt dat Johannes op zo’n vreselijke manier aan zijn einde komt en er dus niet meer is, dan kan het haast niet anders dan dat Jezus heel verdrietig wordt. 

We lezen dat Jezus vertrok naar een woeste plaats alleen toen Hij het nieuws hoorde. Als ik me probeer voor te stellen hoe Hij zich voelde kan ik me deze reactie goed voorstellen. De behoefte om even helemaal alleen te zijn, het uit te schreeuwen naar Zijn Vader, uiting te geven aan Zijn verdriet. Maar we lezen in hetzelfde vers nog dat Hij hier niet de rust voor krijgt: “en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet gevolgd uit de steden.”

Poeh, dan zoek je een plek om alleen te zijn en wordt je gevolgd door grote groepen mensen. Wat zou ik dan doen? Waarschijnlijk zeggen dat ze me met rust moet laten. Maar dan komen we bij Mattheüs 14:14 wat je hier bovenaan leest. Jezus wordt met innerlijke ontferming over al die mensen bewogen en Hij geneest de zieken. Hij laat Zijn eigen verdriet Hem niet blokkeren om Het Licht van de wereld te zijn. In alle omstandigheden is Hij het Licht van de wereld! Vorige week werden we uitgedaagd om dat Licht te laten zien in de wereld. 

Kunnen wij ook ondanks onze omstandigheden, teleurstellingen, ellende en verdriet blijven uitreiken naar de mensen om ons heen? De ander echt blijven zien zonder alleen gericht te zijn op onszelf? Ik dank God voor het voorbeeld van Zijn zoon. Laten we dit samen najagen. 

Ilka