Ogen vol liefde

En Jezus keek hem aan en had hem lief, en Hij zei tegen hem: Eén ding ontbreekt u: ga heen, verkoop alles wat u hebt en geef het aan de armen en u zult een schat hebben in de hemel; en kom dan, neem het kruis op en volg Mij. – Markus 10:21

Waarschijnlijk kennen jullie allemaal het verhaal van de rijke jongeling. Hij komt bij Jezus en vraagt wat hij moet doen om het eeuwige leven te beërven. Jezus somt de geboden op, en de jongeman geeft aan dat hij zich hier al zijn hele leven aan heeft gehouden. En dan staat er ‘Jezus keek hem aan en had hem lief en zei tegen Hem’... 

Jezus weet waar de jongeman mee worstelt, en uit liefde legt hij de vinger op die zere plek. Ik werd geraakt door dit kleine zinnetje. In de wereld komen we vaak genoeg tegen dat benoemd wordt waar we niet goed in zijn, of dat nou door onszelf is of door de mensen om ons heen. Maar hoe vaak wordt dat gezegd vanuit liefde? En hoe vaak benoem ik een tekortkoming van een ander (zeker van de mensen die dicht bij je staan) vanuit irritatie of onmacht? 

Het verhaal gaat verder met een verdrietige jongeman die aangeeft dat dit teveel gevraagd is, hij vertrekt. En ik kan me de wanhoop van de discipelen voorstellen als Jezus aangeeft hoe moeilijk het is om het Koninkrijk Gods binnen te gaan als je op rijkdommen vertrouwt. Ze vragen namelijk aan Hem: Wie kan dan zalig worden. En dan spreekt Jezus de woorden van de tekst van de week: Bij de mensen is het onmogelijk, maar niet bij God, want Bij God zijn alle dingen mogelijk. 

Als jijzelf tekortschiet, of de mensen van wie je houdt tekortschieten, als steeds opnieuw dezelfde fout gemaakt wordt, hoe wil jij dan kijken naar jezelf/de ander? Ik wil je vragen om je blik niet af te wenden, onverschillig te worden, of vanuit frustratie te benoemen wat er mis gaat. Zie hoe Jezus naar jou kijkt, hoe Hij naar die ander kijkt: met een blik vol liefde. En vanuit daar mag je dan weer op weg gaan, wetende dat Jezus naast je loopt. Geef niet op, voor God is niets onmogelijk. 

Ilka