Lees je bijbel

Lees je bijbel, bid elke dag, dat je groeien mag.

Grote kans dat je dit kinderversje kent. Ik zong ‘m ook mee op de zondagsschool. Het klinkt als een opdracht - en dat is het ook - die echter ook kan doorslaan naar een gevoel van moeten: als je een goed christen bent, lees je je bijbel en bid je elke dag. En het betekent dan ook automatisch het omgekeerde: als je daar niet aan voldoet… ben je geen goed christen. Ken je die gedachte?

Ik herinner me een bijeenkomst in de kerk waar ik opgroeide, waar een aantal grote vellen papier hingen. Op die vellen stond bovenaan: elke dag – paar keer per week – paar keer per maand – nooit. Dit ging dus over Bijbellezen. En of je je naam even wilde opschrijven op het vel zoals dat voor jou gold. Ik kan je vertellen dat ik me daar niet heel prettig bij voelde. Ik las ‘m namelijk niet elke dag, maar om toe te geven dat het maar een paar keer per maand was… Het voelde als falen, als ‘niet goed.’ 

De realiteit is dat God geen procent minder van je houdt als je de Bijbel niet elke dag openslaat. Sterker nog: al lees je ‘m nooit, dat zal niets veranderen aan Gods liefde voor jou. Tegelijk ben ik het ook anders gaan leren zien: als God van me houdt, heb ik de keuze om daar op te antwoorden. Dan is er dus sprake van een relatie. En in een relatie ben je geïnteresseerd in elkaar, wil je elkaar beter leren kennen. Zo is het ook in mijn relatie met God, en hoe leer ik Hem beter kennen? Door Zijn woord.

In een relatie kun je afspraken maken over quality time -dat is soms handig om te doen, anders schiet het erbij in, en zo kan het ook helpen je Bijbellezen te structureren, maar dat is geen kwestie van móéten: je investeert en reserveert  tijd voor elkaar omdat je dat wil. Niet omdat het moet. Dus: lees je Bijbel, bid elke dag? Ja, het is goed om te doen. Maar het moet niet. Dan wordt Bijbellezen ineens een stuk makkelijker, vind je niet?

Martijn