In Zijn aanwezigheid

Op welke manier breng jij je tijd met God door? Je kunt danken, Hem aanbidden, een zegen vragen of voorbede doen. Heb je er wel eens aan gedacht om in Zijn nabijheid te komen zónder iets te doen of te zeggen?

Begrijp me niet verkeerd: er is helemaal niks mis met bovenstaande voorbeelden. Heel goed zelfs! Maar het risico bestaat dan wel dat ik zelf de hele tijd aan het woord ben. Ik kan een hele lijst hebben om voor te bidden - en nogmaals: dat is ook goed om te doen - om daarna verder te gaan met de dag. Daarmee zou ik ook iets kunnen missen. Wat zou je ervan vinden als je partner als enige in een relatie aan het woord zou zijn en continu zou praten? Is er dan wel sprake van echte connectie? Ik denk dat je gauw zou afhaken. (Of gillend zou wegrennen)  

Gelukkig rent God niet gillend bij ons weg. Hij haakt nooit af. En Hij weet hoe lastig wij het vinden stil te zijn. De tegenstander weet het ook. Het is niet voor niks dat de wereld een 24-uurs-economie is geworden die non-stop doordraait, waar nooit rust is – een wereld vol afleiding, lawaai en prikkels. 

Het is dan ook ontzettend lastig om in de stilte te komen, nog moeilijker om in de stilte te zijn. Want als ik stil ben raak ik in no time afgeleid, en gaan mijn gedachten alle kanten op – vooral naar de totaal onbelangrijke dingen. Toch wil ik het blijven proberen. In Gods nabijheid komen zonder eigen agenda, zonder van alles te willen of te verlangen, zelfs zonder iets te willen ontvangen. Alleen maar te zeggen: hier ben ik, ik wil in Uw nabijheid komen, in Uw aanwezigheid zijn.

Het mooie is: als ik kom in Zijn nabijheid, raak ik vanzelf vervuld met wat ik nodig heb. Namelijk: Hemzelf. Want door bij de Heer te zijn voorziet Hij niet in wat ik denk nodig te hebben, maar voorziet Hij in zichzelf.

Martijn