Johannes 14:11-14 11 Geloof Me: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij. Als je Mij niet gelooft, geloof het dan om wat Hij doet. 12 Waarachtig, Ik verzeker jullie: wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat, Ik ga immers naar de Vader. 13 En wat jullie dan in Mijn naam vragen, dat zal Ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt. 14 Wanneer je iets in Mijn naam vraagt, zal Ik het doen.
Poe, dat is even een pittige tekst. Een tekst die je misschien in je jeugd prachtig vond, of die je veel las toen je tot geloof kwam. Maar nu je wat ouder bent en weleens hebt meegemaakt dat jouw gebed niet zo uitkwam als dat je het bad, is het misschien wel een pijnlijke tekst. Een tekst die je herinnert aan je teleurstelling. Je had grote hoop dat de Here God zou ingrijpen, maar je hebt het niet zien gebeuren.
We geloven in God, we geloven in wat Hij in de Bijbel schrijft. Maar sommige teksten geloven we wat letterlijker dan andere gedeelten. “Dit zal Jezus wel geestelijk bedoeld hebben.” Of misschien bedoelde Hij het alleen maar voor de apostelen. Ik weet niet of je het herkent, maar vaak voelen we de neiging om rationele verklaringen te geven voor wat we in ons eigen leven en in de kerk om ons heen zien gebeuren.
Want we willen zo graag begrijpen hoe het werkt. We willen zo graag de wetmatigheid ontdekken, dan voorkomen we teleurstelling en pijn. Maar ik denk dat de kern van dit gedeelte is: “Geloof Me”:
Jezus vraagt ons niet alles te begrijpen, Hij vraagt ons Hem te geloven en Hem te vertrouwen. We mogen loslaten dat het gaat zoals wij willen, maar dat gebeurt wat past bij Zijn Naam. Dan wordt door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar.
Laten we in geloof en vertrouwen op zoek gaan naar wat we kunnen en mogen bidden in Zijn Naam.
Michiel